انتشارات هدهد

هوالجمیل- مطالب زیر نیاز به تصحیح و ویرایش دارند.ارادتمند :هدهد

مطالب پیوستی که هیچ ارتباطی با هم ندارند در بیست سال گذشته بصورت را در بیست سالی گذشته بصورت پراکنده یاد داشت کرده ام که روی آنها کار کنم ولی هیچوقت فرصت نکرده ام و از آنجا که برآمده از یک احساس موقت بوده اند دلم میخواسته آنها را در قالب شعر، داستان، مقاله یا خاطره بپرورانم و به همین خاطر هنوز برایم ارزشمندند. اما از آنجا که دیگران هم می توانند روی بعضی از آنها کار کنند، تصمیم به جمع آوری این مطالب و دسته بندی آنها گرفتم تا در آییده خودم یا دیگران از آنها استفاده کنند. البته ممکن است الان دارای خطاها و لغزش هائی هم باشند ولی به هر حال نیاز به صیقل و ویرایش و گسترش دارند.

&&&&&&&&

هوالجمیل

شاید بگویند خدای بزرگی که بینهایت کهکشان در ید قدرت اوست و کره زمین ما نسبت به تمام آفرینش به اندازه یک دانه شن ریزه در کل کویر هم نیست و زمین کوچکترین آفریدۀ اوست نمی آید تمام هستی و کهکشانها را رها کند و به امور کار ما بپردازد. ممکن است بگویند خدا بزرگتر از آن است که به کار ما کوچکترین ها مشغول شود. در اصل، قسمت اول این گزاره درست است ولی قسمت دوم درست نیست، حضرت حق جل وعلا من نقدر که کهکشانها  را اداره می کند به کارهای تک تک ما نیز رسیدگی میکند و کارهای بزرگ او را از کارهای کوچک باز نمی دارد و پرداختن به کارهای کوچک مانع رسیدگی او به کارهای بزرگ نمی شود.

در اصل تمام این امور در ید قدرت او هستند و برای او کوچک و بزرگ فرقی ندارد.

 کوچک و بزرگ دسته بندی ذهن ماست و خداوند از این تقسیم بندی منزه است و سبحان الله یعنی اقرار به همین موضوع...

اگرچه عظمت خداوند را میتوان در عظمت مخلوقاتش جستجو کرد ولی این عظمت تنها در حجم موجودات خلاصه نمی شود. آفرینش یک کهکشان همانقدر عظمت دارد که آفرینش یک اسپرم در تولید مثل جانداران. همانگونه که عفت یک

کهکشان را نمی توان با بزرگترین تلسکوپ جهان مشاهده کرد عظمت یک اسپرم را نیز نمی توان با قوی ترین و بزرگترین میکروسکوپ جهان مشاهده کرد. البته تلسکوپ و میکروسکوپ ممکن است تا اندازه ای ظاهر قضیه را نشان دهند ولی قطعاً نمیتوانند روح زندۀ نهفته در آن کهکشان یا اسپرم را مشاهده و رصد کنند و ید قدرت خداوند در تمام این موجودات ساری و جاری است. در اصل باید این طورر پنداشت که خداوند در جانی بیرون از هستی ننشسته بلکه تمام ظرفیت وجودی آفرینش قلمرو حکومت اوست و همه جا حضور دارد.

اما اینکه طبیعت چگونه پاداش می دهد و چگونه انتقام می گیرد یکی از رازهای سر به مُهر آفرینش است. با در این رابطه بدیهی است این است که آفرینش به نیکو کاران پاداش می دهد و بدکاران را به کیفر می رساند. اینک این سوال پیش می آید که معنای واقعی کار خوب و کار بد چیست؟ صرفنظ از آموزه های مذهبی که کارهای خوب و بد را مشخص کرده اند می توان گفت که کارهای خوب کارهائی هستند که در راستای اهداف خلقت و طبعیت انجام می شوند و کارهای بد کارهائی هستند که در خلاف اهداف خلقت و طبیعت صورت میگیرند.

 در این محدوده افکار خوب و بد نیز مشمول پاداش و کیفر می شوند. به همین خاطر نیت ها سرچشمه اعمال به حساب می آیند.

اهداف کائنات را می شود به رودخانه ای تشبیه کرد که حرکت در خلاف جهت آن محکوم به نابودی و حرکت در مسیر طبیعی آن سبب پیروزی و لذت و نجات است. حال اگر به توصیف کارهای خوب و بد از منظر دین بپردازیم متوجه می شویم که هر کار بدی بر این خاطر بد است که خلاف فطرت انسان و طبیعت و هرکار خوبی همراستا با فطرت انسان و هستی است.

حال ممکن است این سؤال پیش بیاید که اداره امور هستی توسط خود خدا انجام میشود یا کارگزارانش در هستی، که در طبیعت هستند. با توجه به اینکه این سوال قبلاً به طریق دیگری پاسخ داده شده باید گفت که خداوند و نیروهایش از هم جدا نیستند و نیروی خداوند و طبعیت یکی هستند. پس اداره امور هستی که توسط کارگزاران و یا نیروهای خداوند در طبعیت و هستی انجام می شود یعنی اینکه نهایتاً  توسط خودش انجام می شود و به همین خاطر است که خودش فرموده خدا از رگ گردن به بشر نزدیکتر است.

پس نیروهای خدا در طبیعت خفته اند. خفته نه به معنی خواب بلکه به معنای نهفته و هر کس و هر چیز دراین طبیعت زندگی میکند توسط نیروهای آن دیده و شنیده می شود و پاداش میگیرد و کیفر میگردد. این راز را اکثر انسانها به فراست و تجربه دریافته اند. در این زندگی هر کاری بکنی، چه خوب و چه بد  نتیجه اش به خودت بر میگردد.

اما چگونه این عمل انجام می شود؟ مغز انسان قادر به تحلیل آن نیست، مثل خیلی از رازهای دیگر. پس بهتر است با توجه به محتوای این مطلب، تسبیح را برداریم و با تمام وجود خداوند متعال را تقدیس و تعظیم و یا عشقبازی کنیم... والسلام، هدهد