هوالجمیل
شفاخواه عظیم
خسته ام ، جان را به آغوش نسیم آورده ام
سائل آرامشم، دل در حریم آورده ام
بر نعـــــیمت بارالها بینهایت بار شُکر
کز ولا ، دل در صراط مستقیم آورده ام
طائرم بین دو جنت، زائرم بین دو نور
دل چو مِشکاتی ز جنات نعیم آوره ام
از شهیدستان فجر حضرت شاهچراغ
بوسه بهر حضرت عبدالعظیم آورده ام
از حریم سومینِ اهلبیت آفتاب
صد سلام از خلق شیراز فهیم آورده ام
نذر میلاد رضا و حضرت معصومه، گل
از تجلیگاه سینا، با کلیم آورده ام
بر جناب حمزه از گلزار فرزندش علی
کوله باری از گل جنت-شمیم آورده ام
بوده چون طاهر در این وادی زعیم اهل دین
دل در این وادی به دنبال زعیم آورده ام
مثل لک لک های بام حضرت عبدالعظیم
مرغ دل را در حرم، بی ترس و بیم آورده ام
شه کلید حل هر مشکل برای اهل حال
ذکر بسم الله الرحمن الرحیم آورده ام
ای عظیم القدر، ای گنج حدیث و معرفت
عرض حاجت بهر تسنیم حکیم آورده ام
ای که اجر زائرت چون زائران کربلاست
دل به زیر قُبه ات چون یاکریم آورده ام
حاجتم بسیار اما در حضورت ای خدا
عاجزانه خواهش قلب سلیم آورده ام
بار الها کن روا حاجات خلق ملتمس
چون به درگاهت شفاخواهی عظیم آورده ام
والسلام
شفاخواه اگرچه در محاورات عامه مخفف شفاعتخواه است ولی خواهندۀ شِفا نیز معنائی رایج و آشناست.
ارادتمند و ملتمس دعا: محمد حسین صادقی – زرقان فارس
دهه کرامت 1445 – اردیبهشت 1403
