انتشارات هدهد

هوالجمیل، وداع با کربلا
خاک پای تو، به صحرای قیامت، فردا
همه بر فرق سر از بهر مباهات بریم
عزیزان موکب خدام الحسین و حاج شیخ مهدی چالمه
عزیزان موکب الشهداء و حاج محسن جمالی
عزیزان موکب اربعین حسینی و حاج عبدالرحیم گلصفتان
و تمام عزیزانی که در ایام راهپیمائی اربعین در موکبهای مختلف که تداوم راه شهداست عاشقانه خدمت کردید..
سلام، خسته نباشید، خداقوت، اجرتان با مادر پهلوشکستهٔ ارباب، حاجتروا و سعادتمند دنیا و آخرت باشید، رزق و روزی تان در خدمتگزاری و عاشقی، هر ساله افزون و افزون تر باد....
بدون شک شما برگزیدهٔ تشکیلات غیبی ارباب برای خدمتگزاری به مهمانانش هستید و میدانید که :
گستردن روحنواز و برچیدن جانگداز موکبها داستان دلنواز وصل و هجرانی است که فقط غلامان خاص اهلبیت که خادمین مواکبند آن را تجربه می کنند که منحصر به ما ایرانی ها هم نیست بلکه گاهی موکبداران گرامی عراقی دارای سوز و گداز بیشتری هستند...
جمع کردن موکب خدمتگزاری غم و اندوهی نگفتنی دارد، دردیست و دُردیست آمیخته با آه و اشک و توسل و بیقراری و نذر و نیاز و دعا در آخرین روضهٔ غیر رسمی موکب...
اگرچه به پایان رسیدن ایام خوش خادمی و برچیدن بساط خدمتگزاری و بار کردن ماشینها در اوج خستگی و بیخوابی بسیار خسته کننده و طاقت فرساست اما برچیدن بساط نوکری و خدمتگزاری سخت تر و جانگدازتر است ولی خدا دوباره نصیب ما و شما کند...
به امید نوشتن تاریخچه و خاطرات مواکب زرقان و بهره مندی از تجارب و خاطرات و عکسها و پیشنهادات حضرتعالی و خیرین و خادمین گمنام و شریف و عزیز موکبتان و افزایش مواکب زرقانی و اتحادشان، انشاءالله...
بدون شک، بیت حضرت لسان الغیب که صدرنشین این غمنامه شد و در چندین روز گذشته (نصب بر تابلو) و ورد زبانمان در استقبال از زائرین مولا بود ترجمان شرح مشتاقی و مهجوری ما و شماست چون افتخار غلامی و نوکری در خانهٔ ارباب برای ما تاج و مدال مباهات است در دنیا و آخرت به برکت صلوات بر محمد و آل محمد و عجل فرجهم، یاعلی
والسلام، ارادتمند و ملتمس دعا
غلام غلامان اهلبیت: محمد حسین صادقی
در وداع غمبار از کربلا، روز بعد از اربعین ۱۴۴۶ برابر با دوشنبه ۵ شهریور ۱۴۰۳