انتشارات هدهد

هوالجمیل/ صدور بیانیه و راهپیمایی و سخنرانی مشکل غزه را حل نمی کند، آنها شدیداً زیر آتشند، آتش سنگین و دائم در یک هفته گذشته، کمکهای امریکا هم رسیده و اوضاع وخیم تر شده....
کاش میشد به کمکشان رفت...
تنها راه نجات مردم غزه، آتش مقابل کشورهای اسلامی به تل آویو است...
فقط شلیک به تل آویو، با اعلام قبلی مبنی بر خروج مردم تا ساعتی معین... وگرنه غزه نابود می شود و لذت عملیات طوفان الاقصی تلختر از این خواهد شد...
آقاین رؤسای کشورهای اسلامی، آقای ایران، غزه خط مقدم مسلمین در جنگ با صهیونیسم جهانی است، پس رزمندگان خط مقدم ما را تنها نگذارید، چند روز است لحظه به لحظه خبرها را با دلواپسی دنبال میکنم تا اثری از کمک واقعی دول اسلامی به تل آویو ببینم ولی دریغ و افسوس...
غزه در محاصره است با قطع آب و برق و غذا و دارو.... آنگاه ما نشسته ایم و بیانیه می دهیم و جشن میگیریم، کاش ما را اعزام می کردند چه برای جنگ و‌ چه برای امداد...
در این وضعیت، اصلاً نمیتوانم به راحتی زندگی کنم و بیخیال اوضاع غزه باشم...
خدایا کمکشان کن، معنای زیر بمباران بودن را من و امثال من می فهمیم، اکثر مردم فکر می کنند این صحنه ها فیلم سینمائی و جلوه عای ویژه و تریک های فیلمسازی است.
خدایا کمکشان کن، دارم خفه میشم مثل آنها که الان زیر آوارند در سیاهترین های شبهای تاریخ....
والسلام، صادقی، پنجشنبه، ۲۰ مهر ۱۴۰۲ زرقان